با یاد مجاهد شهید جمشید مردمی

زندگینامه شهید

زندگینامه مجاهد شهید جمشید مردمی

«خیلی خوب شد، از این به بعد دیگر تمام‌وقت می‌توانم به فعالیت سیاسی تبلیغی برای سازمان بپردازم» جمشید در سال۱۳۳۷در تبریز چشم به جهان گشو،. او تحصیلات خود را در یک خانواده کارگری در خیابان منجم تبریز تا سیکل ادامه داد.

سپس در کارخانه تراکتورسازی تبریز مشغول به‌کار شد، وی در شهر تبریز در زمینه ورزش کشتی در وزن ۵۷کیلو برای چندین سال قهرمان شناخته‌شده‌یی بود.

جمشید علاوه بر کشتی در رشته کوهنوردی نیز از قهرمانان شناخته‌شده بود و کوه‌های استان را وجب‌به‌وجب می‌شناخت از جمله کوه بهلول، کوه می‌شو، کوه دند، کوه سهند، سبلان وکوه بابک  و به‌عنوان راهنمای گروه‌های کوهنوردی عمل می‌کرد.

او از سال۱۳۵۴از طریق دوستانش با سازمان آشنا شد و فعالیت سیاسی خود را علیه رژیم شاه آغاز کرد، وی از عناصر فعال در جریان انقلاب ضدسلطنتی بود.

حسین  به‌دلیل فعالیتهایی که در بین کارگران و تشویق آنها به مبارزه علیه رژیم شاه داشت مدتی نیز دستگیر و زندانی شد.

پس از پیروزی انقلاب در سال۱۳۵۷او بلافاصله در ارتباط نزدیک‌تری با بخش کارگری سازمان در تبریز قرار گرفت و از مسئولان کارگری در کارخانه تراکتورسازی تبریز بود.

جمشید در سال۱۳۵۸در تشکیل شورا در کار‌خانه نقش فعالی داشت و  بعدها به این  دلیل  اخراج شد، وی به هنگام اخراج به یکی از همرزمانش گفت: «خیلی خوب شد، از این به بعد دیگر تمام‌وقت می‌توانم به فعالیت سیاسی تبلیغی برای سازمان بپردازم».

  از آن‌پس او در همه صحنه‌هاو در دفاع از آزادی در مقابل تهاجم چماقداران حاضر و مدافع مجاهدین بود.

  در حمله‌یی که توسط کمیته سرکوبگر به سرکردگی مزدوری به‌نام مال جعفر به انجمن دانش‌آموزان مسلمان هواداران سازمان شد،  جمشید به‌تنهایی در مقابل این مزدور ایستاد و با او درگیر شد و در نهایت نیز مزدوران نتوانستند وارد انجمن بشوند.

او که در میتینگ امجدیه در سخنرانی «چه باید کرد» برادر مسعود شرکت کرد و  در مقابله با تهاجم چماقداران رژیم در آن روز ایستادگی کرد و زخمی شد.

جمشید در مراسم سخنرانی برادر مسعود در تبریز در معرفی کاندیدا‌توری مجلس سردار موسی خیابانی حاضر و از نفرات حفاظت بود و  در آن روز نیز توسط مزدوران زخمی شده بود.

سرانجام  حین فعالیت تبلیغی در سال۱۳۵۹توسط مزدوران دستگیر شد و در بیدادگاه رژیم به ۵سال حبس محکوم شد.

در زندان در جمع زندانیان مقاوم با شرکت فعال در برنامه‌های جمعی  و  شرکت در ورزش در ارتقاء روحیه هم‌رزمانش تأثیرگذار بود. جمشید

 پس از پایان محکومیتش در سال۱۳۶۵  از زندان آزاد شد و به‌دنبال  برقراری ارتباط  ارتباط با سازمان و استمرار فعالیت‌هایش بود. 

او در ادامه فعالیت خود به‌منظور پیوستن به صفوف رزمندگان ارتش آزادی در سال۱۳۶۶به همراه دو تن دیگر از هم‌رزمانش در مسیر خروج از کشور دستگیر، و به ۱۲سال زندان محکوم شد.

جمشید قهرمان در قتل‌عام سال۱۳۶۷در آخرین صحنه نبرد خود با حاکمیت پلید آخوندی، هم‌چنان بر عزم استوار خود بر سر آرمان آزادی مردم ایران و مجاهد ماندن ایستاد و مرگ سرخ‌فام را بر زندگی ذلت‌بار ترجیح داد، و به عهد خود باخدا و خلق وفا کرد.

یادش گرامی و نامش مشعلی فراراه پهلوانان و ورزشکاران قهرمانی شد که به‌دنبال آزادی خلق و میهن خود از چنگال حاکمیت رژیم جنایت‌کار آخوندی می‌باشند.
 

خاطرات

در سال۱۳۶۰ جمشید یکی از نفرات رابط تشکیلات زندان با بندهای دیگر بود، از جمله آموزش‌هایی که تشکیلات زندان برای نفرات در نظر گرفته بود، آمادگی بدنی برای اجرای طرح فرار از زندان، به‌نام «طرح فرار بزرگ» بود. جمشید به‌عنوان مربی ورزش به بچه‌ها آموزش فنون کشتی می‌داد و روی آمادگی نفرات به‌منظور اجرای طرح فوق کار می‌کرد.

به‌رغم این‌که فشار و سختی‌های زیادی را از طرف مزدوران رژیم تحمل می‌کرد و از نفراتی بود که مستمر تحت بازجویی و شکنجه قرار داشت، ولی شادابی و نشاط او از صفات و خصوصیات برجسته‌اش بود که در هیچ شرایطی آن را از دست نمی‌داد.

او با ابتکارها و طرح‌هایی که در رشته کشتی داشت، مشکلات و موانعی که از طرف زندانبان و مزدوران در مسیر پیشبرد مأموریت مشخص‌شده‌اش به‌وجود می‌آمد را کنار می‌زد، و با پیشی گرفتن بر آن‌ها  راه گشایی می‌کرد.

یکی از  ابتکارهایش این بود که با یک طرح و برنامه مشخص موفق شد مسئولیت سالن ورزش زندان را به عهده بگیرد و در دستگاه سنتی پهلوانی در آن کار مرشدی و میدان‌داری می‌کرد.

  همه زندانیان سیاسی و عادی احترام خاصی به او می‌گذاشتند و او را دوست داشتند،  در یک‌کلام جمشید ساده زندگی می‌کرد.

  سمبلی از کار بی‌نام‌ونشان بود و هرگاه که در کنار او قرار می‌گرفتم  سرزندگی و سرشاری و شیرین بودن سختی‌ها را احساس می‌کردم.

یکی دیگر از ویژگیهای اخلاقی جمشید فروتنی و تواضعش بود، و به‌رغم این‌که از قهرمانان کشتی استان و مقام سوم کشور در وزن ۵۷کیلو شده بود، اما از خودش و از کارش تعریف نمی‌کرد.

او همیشه در آرامشی از سکوت بود و اگر صحبت می‌کرد پرشور، و با خنده‌اش ما را تحت تأثیر قرار می‌داد. همواره چهره آرام و خندان او برایم یادآور روحیه مقاومت و جوانمردی است.

تصاویر یادگاری

تصویر مزار شهید

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
با ارسال تصاویر و زندگینامه شهید، ما را در تکمیل شناسنامه شهیدان یاری رسانید. >>> تلگرام مجاهد: @mojahedin_org