با یاد مجاهد شهید فرنگیس محمدرحیمی

زندگینامه شهید

فرنگیس (مهری) محمد رحیمی متولد ۱۳۳۷در تهران بود. وی بعد از انقلاب ضدسلطنتی در هواداری از سازمان وارد فعالیت سیاسی شد. یک برادر و یک خواهر مهری قهرمان نیز هوادار مجاهدین بودند.

رژیم آخوندی مهری محمد رحیمی را در خرداد ۶۰ دستگیر و به همراه تعداد زیاد دیگری از جوانان پرشور تهران روانه زندان اوین کرد. چند سری از میلیشیاهایی که اواخر بهار سال۶۰ دستگیر شده بودند و مهری هم یکی از آنها بود تا مدتها حتی از دادن اسمشان به دشمن خودداری و هر سلول برای صدا کردن همدیگر از اسم خاصی استفاده می‌کردند. مثلآ زندانیان یک سلول هر کدام نام یک گل را بر خود نهاده بودند؛ هم‌چون پیچک، یاس... سلول دیگر نام پرندگان را انتخاب کرده بودند مثل گنجشک، پرستو، زاغی... بچه‌های سلول دیگر نام شعرا را برگزیده بودند مثل حافظ، عطار، مولوی... و یک سلول نام سبزیجات را انتخاب کرده بود.

مهری قهرمان که در اوان دستگیری در سلول شاعران بود، نام مستعار "عطّار"، از شعرای نامدار ایران‌زمین را برگزیده بود و بهمین دلیل در میان زندانیان قدیمی به"مهری عطار" شهرت داشت.

مهری که از طبع بسیار زیبایی در شعر برخوردار بود و اشعار بسیاری را حفظ بود، بیشتر مواقع در محاوره‌ها و گفتگوهای صمیمی و خصوصی با بچه‌ها به زبان شعر و مشاعره صحبت می‌کرد که بسیار دلنشین و فرحبخش بود.

مجاهد شهید مهری با مقاومتش بازجوها را به واقع کلافه کرده بود. قبل از شروع قتل‌عامها یکبار دژخیم مجتبی حلوایی، به سلولی که مهری در آن بود می‌آید و وی را از بین همه بچه‌ها بیرون کشیده و زیر کتک می‌گیرد. حلوایی دژخیم ضمن کتک زدن مهری می‌گفت: «از دست شما دیگر ذله شده‌ایم. دیگر نمی‌دانیم چه کار کنیم. به هر ساز شما رقصیدیم ولی باز دوباره شما هر کاری که دلتان می‌خواهد می‌کنید».

دژخیم حلوایی مهری را در حالی‌که زیر ضرب و جرح گرفته بود به بند ۲۰۹ می‌برد و بعد از آن دادگاههای قتل‌عام شروع می‌شود و نهایتاً در حالی‌که ۳۰سال داشت، همراه با سی هزار مجاهد قهرمان سربدار شد و به عهدش با خدا و خلق وفا کرد.

سهیلا خواهر کوچکتر مهری نیز که در مرداد ماه سال۶۰ دستگیر شده و در سال۶۵ آزاده شده بود در مسیر پیوستن به ارتش آزادیبخش در سال۶۶ مجدداً دستگیر و نهایتاً در قتل‌عام ۶۷ سربدار شد.

یک برادر مهری به نام هوشنگ محمد رحیمی دانشجوی مهندسی معماری پلی‌تکنیک تهران، با ده سال سابقه زندان، در سال ۷۲ توسط نیروهای امنیتی رژیم ربوده شد و سر به نیست گردید. برادر دیگرشان "عزیز محمدرحیمی" از فعالان چریک‌های فدایی خلق، در مرداد سال شصت دستگیر و تیرباران شد.