با یاد مجاهد شهید ابوالقاسم محمدی ارژنگی

از کودکی صدایی خوش داشت و بر اثر تشویق دائیش که مردی هنردوست بود به آموزش صدا پرداخت.

مدتی هم تحت‌نظر استادمهرتاش موسیقی اصیل ایرانی را آموزش گرفته بود، و از سال۴۳ در کنار کار هنری به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد.

ملم یکی از مدارس محله ذوب مس در جاده امین آباد شهر ری شد، و همزمان نیز تحصیل در دانشگاه را ادامه داد، و در رشته روانشناسی از دانشگاه تربیت معلم فارغ‌التحصیل شد.

او در تمام مدت عمر با وارستگی و فروتنی زندگی کرد، در زمان شاه بسیاری به او پیشنهاد کردند به رادیو برود و در سلک خوانندگان آن زمان در آید اما او نپذیرفت.

مجاهد شهید ابوالقاسم ارژنگی، از اواخر دههٔ ۳۰ به سلک یاران و هوا داران آیت‌الله طالقانی درآمد، و از بحثهای پدر طالقانی در مسجد هدایت بهره‌ها برد و به اشاعه افکار مترقی پدر پرداخت.

او  در جریان انقلاب ضد سلطنتی به هواداری از مجاهدین پرداخت و پس از پیروزی انقلاب، فعالیت خود را در کمک به تهیهٔ ترانه‌ها و سرودهای مجاهدین متمرکز کرد.

وی  برکار خوانندگان گروه کر در ضبط سرودها و ترانه‌ها، سرودهای ایران‌زمین، مجاهد، ۴خرداد، جهاد؛ کارگر، میهن شهیدان، خون، جبهه رهایی، به نام خدا و بسیاری دیگر از سرودهای سازمان، نظارت داشت.

ابوالقاسم که دوستانش او را هوشنگ می‌نامیدند، پس از ۳۰خرداد۶۰ برای تأسیس یک مرکز کمکهای اورژانس جهت مجاهدینی که در در نبرد با پاسداران مجروح شده بودند اقدام کرد. او به جرم هواداری از مجاهدین و به‌خاطر کمکهای مالی به سازمان، دستگیر و به ۸‌سال زندان محکوم شد.

پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی فعالیت خود را در هواداری ب سازمان شروع کرد، در سال۶۰ دستگیر و به ۸سال حبس محکوم شد.

او  تا آخرین لحظه برموضع مجاهدی‌اش در هواداری از سازمان پای فشرد، و سرانجام بعد از ظهر روز ۸ مرداد سال۶۷  در راهرو مرگ سربه دار و جاودانه شد. 

یکی دیگر از همبندان ابوالقاسم درباره او نوشته است: در مقطع آذر ۶۵ تا خرداد ۶۶ من و ارژنگی ، شهید علی صدیقی که فلوت و نی و سنتور می‌نواخت،  شهید منوچهر قبادی که تنبک می نواخت و تعدادی دیگر از مجاهدین در بند ۵ موسوم به آموزشگاه اوین بودیم.

شهید علی صدیقی با عصای فلزی یکی از بچه‌ها، یک فلوت ساخت و بعد از آن در مناسبت های مختلف، ارژنگی با ارکستر دو نفره‌اش ترانه‌ها و آوازهایی برای بچه‌ها اجرا کرد. اولین ترانه یی که خواند ترانه حیلت رها کن عاشقا بود که در بیات ترک بود، بعد به یاد سردار خیابانی ترانه شمع شبانه را اجرا کرد.

در شب ۱۹بهمن ۶۵ ارژنگی شعری را که یکی از بچه‌ها سروده بود با فلوت شهید صدیقی به شکل زیبایی خواند.

ارژنگی همیشه می‌خواست برنامه‌ها به‌صورت جمعی باشد و از اجرای برنامه به‌صورت تک نفره پرهیز می‌کرد.

یکی از برنامه هایی که چند بار به خواست بچه‌ها تکرار شد ترانه مرغ سحر بود که به شکل جمعی می خواندیم».