زندگینامه شهید
احمد دیبایی در سال ۱۳۴۲، در رشت به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا دوره دبیرستان در رشت سپری کرد.
او پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی، در ارتباط با برادر بزرگترش، با راه و آرمان سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا و از هواداران سازمان گردید. وی که شیفته اهداف مردمی سازمان شده بود، بهطور حرفهیی به فعالیتهای سیاسی تبلیغی در ارتباط با بخش محلات سازمان در رشت پرداخت.
وی بهعنوان میلیشیایی پرشور در تمامی فعالیتهای سیاسی و تبلیغی و روشنگرانه سازمان شرکت داشت. همچنین در مسئولیتهای فروش نشریه و انتشارات سازمان و حفاظت از میتینگها و. . حضور چشمگیری داشت.
احمد در تظاهرات بزرگ و سراسری سازمان در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، که بهعنوان یک اتمامحجت تاریخی با خمینی در ارتباط با سرکوب آخرین قطرات آزادیها برگزار شد، شرکت داشت و پس از ۳۰ خرداد و آغاز مبارزه مسلحانه انقلابی، به عضویت واحدهای عملیاتی سازمان در آمد. وی در سال ۱۳۶۱ از سوی سازمان به منطقه آزاد شده کردستان اعزام شد و به صفوف پیشمرگان سازمان پیوست.
احمد در اواخر سال ۱۳۶۲، همراه با یک رزمنده مجاهد دیگر برای اجرای مأموریتی در آذرشهر تبریز مورد شناسایی پاسداران خمینی واقع شد. همرزم او با خوردن قرص سیانور بلافاصله بهشهادت رسید، اما قرص احمدرضا عمل نکرد و او دستگیر و به زندان لاکان رشت منتقل گردید. وی از همان ابتدا تحت شکنجههای وحشیانه قرار گرفت، اما با دلاوری و عزم و اراده یک رزمنده مجاهد خلق، در برابر شکنجهها مقاومت کرد و تسلیم نشد.
از پدرش نقل شده است که وقتی برای دیدار احمدرضا به زندان رفته بود، ابتدا وی را نشناخته بود. چهره او زیر شکنجه کاملاً تغییر کرده بود. دژخیمان در زندان از او خواسته بودند که درخواست عفو کند و از زندان آزاد شود، اما احمدرضای دلیر، محکم و قاطع و به قیمت شکنجه و فشار بیشتر، در مقابل بازجویان و شکنجهگران بر سر مواضع مجاهدی خود استوار ایستاد.
دژخیمان رژیم آخوندی در سال ۱۳۶۳ گفته بودند که وی کشته شده است، اما مدتی بعد طبق اطلاعات یکی از زندانیان سیاسی آزاد شده، مشخص شد که احمد زنده است.
پس از آن، بعد از پیگیریهای مستمر پدر احمد، زندانبانان رژیم در سال ۱۳۶۶ زنده بودن وی را تأیید کردند و پدر وی توانست طی یک ملاقات تلفنی با احمد صحبت بکند.
در سال ۶۷ یکی از دوستان پدر احمد که پسرش پاسدار زندان بود، وقتی موفق به ملاقات وی میشود، بهدلیل شکنجههای بسیار، بهسختی قابل شناسایی است.
سرانجام احمدرضای دلیر، پس از چند سال مقاومت و ایستادگی در مقابل همه فشارها و شکنجههای قرون وسطایی، در قتلعام ۱۳۶۷، همراه با هزاران مجاهد سر موضع دیگر در سراسر ایران، سربدار شد و به خیل شهدای مجاهد خلق پیوست.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
با ارسال تصاویر و زندگینامه شهید، ما را در تکمیل شناسنامه شهیدان یاری رسانید. >>> تلگرام مجاهد: @mojahedin_org
خاطرات
تصاویر یادگاری
تصویر مزار شهید