زندگینامه شهید
مجاهد خلق، حمید ربیع (مفید) متولد۱۳۳۸ در تهران، فارغ‌التحصیل مهندسی راه و ساختمان از انگلستان، ۳۴سال سابقه مجاهدت در برابر دیکتاتوری آخوندی داشت. او که از سال ۱۳۵۸ به انجمن دانشجویان هوادار مجاهدین در انگلستان پیوسته بود، از سال ۱۳۶۲ در منطقه مرزی در یکانهای نیروهای آزادیبخش مسئولیتهای مختلفی را عهده‌دار شد.
پس از تشکیل ارتش آزادیبخش ملی در یکانهای رزمی و در ارگانهای ستادی و همچنین در مسئولیتهای سیاسی و حفاظتی به‌عنوان مجاهدی ارزشمند و شایسته عهده‌دار مسئولیت بود.
همرزمانش شیفته شور انقلابی و صمیمت و صراحت و مسئولیت پذیری و پیشگامی درخشان او در کار جمعی بودند و همیشه او را به‌عنوان مجاهدی شکافنده که به استقبال مأموریتهای دشوار می‌رود و با تلاش مشترک و جمعی خلاقانه راه باز می‌کند، می‌ستودند.
مجاهد قهرمان حمید ربیع در جریان مقاومت در برابر حملات وحشیانهٴ نیروهای مالکی و عوامل نیروی تروریستی قدس به اشرف در 6 و 7مرداد سال 88 از ناحیه گوش مجروح شد و بخشی از شنوایی خود را از دست داد، اما از آن پس با روحیه‌یی سرشار و رزمنده بر دامنه تلاشهایش افزود. چرا که معتقد بود و در کارزارهای آزادی در انتقال به لیبرتی نیز پیوسته بر لزوم ارتقای آمادگیهای انقلابی متناسب به مرحله جدید تأکید می‌کرد.
وی هفت ماه پیش از شهادتش در اوج آگاهی و عزم انقلابی در زندان لیبرتی نوشته بود:
«… با مولایمان و خلقمان عهد بسته‌ایم که بر سر اصول و مرز سرخ‌هایمان به هیچ‌کس باج ندهیم و مقهور دود و دم هیچ شغالی نشویم. حالا گو ببندیدم، گو بکوبیدم، گو ببرّیدم. گو به صلیب بکشیدم. ما از حقوق حقهٴ خلقمان که مقاومت به هر قیمت است کوتاه نخواهیم آمد. …» فدایی همهٴ شما. حمید ربیع…» ۱۹مرداد۱۳۹۱
مجاهد خلق حمید ربیع از مجروحان حمله موشکی به لیبرتی در صبح ۲۱بهمن ۹۱ بود که از ناحیه شکم و نخاع و مهره‌ها به‌شدت مجروح و از ناحیه کمر به پایین دچار بی‌حسی شده بود و پزشکان، طحال او را که در اثر ترکشها متلاشی شده بود، به‌طور کامل جراحی و خارج کردند. اما پس از یک ماه درد و رنج و عملهای جراحی متعدد، چهارشنبه شب ۲۳اسفند۱۳۹۱ در بیمارستانی در بغداد به‌شهادت رسید. این قهرمان مجاهد خلق، تا آخرین نفس زندگی در برابر دردهای طاقت‌فرسا و جراحات عمیقی که داشت، در منتهای صلابت و روحیه رزمنده اشرفی، مقاومت کرد.
خاطرات
تصاویر یادگاری
تصویر مزار شهید
