نگاهی به زندگی انقلابی مجاهد شهید حسن ابراهیمی - مهربان، متواضع و استوار

متولد: فروردین ۱۳۴۴ در ملایر

 مجاهد خلق حسن ابراهیمی در سال ۶۲ از طریق برادرش با آرمانهای مجاهدین آشنا شد و در سال ۱۳۶۶ خود را به ارتش آزادیبخش ملی ایران رساند.

 او خود را این‌چنین معرفی کرده: «در سال ۶۵ به سربازی رفتم. در طول این مدت صدای مجاهد را همیشه گوش می‌کردم) و چون شنیده بودم که سازمان پیام می‌داد که به سازمان وصل شوید، از هر طریقی که می‌توانید. یک شب نگهبان بودم که صدای تیراندازی و شلیک را از گردان پایین خودمان شنیدم و این اطلاع را هم داشتم که سازمان قبلاً در این منطقه (مریوان) عملیات کرده است... . خوشبختانه همین هم شد و عملیات سازمان تقریباً در سال ۶۶ بود که در این منطقه شد و من هم خود را به آنها رسانده و با آنها به این طرف مرز آمدم و... . در سال ۶۷ بود که وارد سازمان شدم»...

 از روز ورودم به سازمان با خودم عهد بستم که که در رکاب رهبری برای آزادی خلق اسیرمان از چنگال رژیم ضدبشری از پای ننشینم. یا شهید شوم و یا این‌که خواهر و برادر را به تهران ببرم. با الهام گرفتن از امام حسین که در برابر دشمن خروشید من هم در برادر دشمن ضدبشری بگویم هیهات منا الذله»

حسن در تمامی سالهای مبارزه‌اش در ارتش آزادی و به‌خصوص سالهای پایداری در اشرف با تمام وجود و با عشق و شور تمام برای رهایی مردم ایران از چنگال ولایت‌فقیه تلاش کرد.

 مجاهد قهرمان حسن ابراهیمی که در میان همرزمانش به صداقت، افتادگی و متانت شناخته می‌شد، در تمامی سالهای پایداری در اشرف و لیبرتی، با صلابت تمام در برابر تمامی توطئه‌ها و حملات وحشیانهٴ رژیم و عواملش، ایستاد و برای اطرافیانش همیشه تکیه گاهی در شرایط سخت محسوب می‌شد. مجاهدی که همه را دوست داشت و همگان نیز به‌کار مشترک با او علاقه داشتند.

حسن در تیر ۹۳ نوشته: «تا زمانی که این جرثومه‌ی دوران (ولایت فقیه) بر میهنمان حکمفرمایی می‌کند، وظیفه‌ی تک‌تک ماست که این پرچم را بر زمین نگذاشته و همیشه پرچم فروغ را به اهتزاز درآوریم و هیچ سد و مانعی را در جلوی خود به‌رسمیت نشناسم. چرا که خلقی چشم انتظار موکب آزادی که در خواهر مریم متبلور می‌شود را نظاره‌گر باشند، بی‌شک آن روز دیر نیست تا مهر تابان ایران‌زمین در پایتخت شیر و خورشید بدرخشد. به امید آن روز».

 مجاهد سرفراز حسن ابراهیمی فرزند شایستهٴ مردم ملایر سرانجام در پایانهٴ پنجشنبه ۷آبان ۹۴ و در جریان تهاجم ددمنشانهٴ رژیم به لیبرتی، به‌شهادت رسید و با خون خود مسیر آزادی را رنگین کرد.