با یاد مجاهد شهید امیر گودرزوند چگینی

زندگینامه شهید

مجاهد شهید امیر گودرزوند در سال۱۳۴۵ در تهران متولد شد، تحصیلات خود را تا سوم راهنمایی ادامه داد و سپس به‌کار آزاد پرداخت.

امیر تا سال۶۶ هیچ‌گونه آشنایی با مجاهدین نداشت و به‌زندگی عادی خود مشغول بود.

او در زندگینامه‌اش نوشته است:«‌روزها به‌مدرسه می‌رفتم و عصرها در یک تعمیرگاه رادیو تلویزیون در جوادیه تهران مشغول به‌کار بودم.

در سال۶۱ ترک‌تحصیل کردم و به‌هنرستان فنی حرفه‌یی رفتم. بعد از گذراندن دوره مربوطه و گرفتن مدرک در یکی از تعمیرگاههای صوت و تصویر در مهرآباد مشغول به‌کار شدم».

تلاش و کوشش برای تأمین معاش از آغاز نوجوانی از امیر عنصری پرکار و جستجوگر ساخته بود. او کار تعمیرات تلویزیون و رادیو را پیگیری می‌کرد و توانست مغازه‌یی برای خود فراهم کرده و به‌اشتغال در آن بپردازد.

امیر در ادامه زندگینامه خود نوشته است: «‌ سال۶۵ مصادف با اوجگیری جنگ خانمانسوز خمینی بود. من هم مانند هزاران جوان در آن روزها این جنگ را مشروع نمی‌دانستم و مخالف ادامه آن بودم. اما سرکوب عریان و تور اختناق آن‌چنان گسترده بود که کسی یارای مخالفت علنی را نداشت. اما جنایتهای جنگ را می‌شنیدم و شاهد بودم. رفته‌رفته ماهیت رژیم برایم روشن می‌شد و کم‌کم از طریق رادیو مجاهد با مجاهدین آشنا شده بودم».

ورود به‌زندگی مبارزاتی برای امیر که تا آن زمان هیچ گرایش سیاسی نداشت مملو از فراز و نشیب است. او که تا آن زمان فرد پرتلاش و مصممی بود اکنون در برابر ارزشهایی قرار می‌گیرد که به‌تواناییهای فردی او ابعاد تازه‌یی می‌دهد.

از آن پس او مجاهدی است فعال و مسئول که پس از یک انتخاب تعیین‌کننده، مسیر جدید زندگیش را برگزیده است.

انقلابیگری امیر در همین راستا شکوفا می‌شود و او همیشه می‌گفت: «انقلاب من را از یک زندگی عادی و بی‌درد نجات داد. هرگز فراموش نمی‌کنم که اگر به‌عنوان یک انسان و به‌عنوان یک انقلابی در برابر مردم میهنم سرفرازم به‌برکت مجاهدین بوده است».

او در یکی از یادداشتهایش به‌نقش انقلاب در تبدیل نقطه ضعفهای فردی به‌نقاط قوت مبارزاتی می‌نویسد: «... هرگاه خبر رشادتها و حماسه‌هایی که مجاهدین در عملیات می‌آفریدند را می‌شنیدم در خود احساس ضعف می‌کردم. با خود می‌گفتم آیا من هم می‌توانم مثل اینها باشم. چون واقعیت این است که این اوج آرزویم بود که من هم در راه نجات مردم کشورم بجنگم و من هم روزی در صف جاودانه فروغهایی باشم که برای آزادی ایران از فدای جان خود پروا نکردند. وقتی بیشتر فکر کردم دیدم این اصلاً مسأله پیچیده‌یی نیست. کافی است اراده‌ام را به‌کار بگیرم. درست به‌همین دلیل رفتم و با اصرار تمام درخواست کردم تا در عملیات شرکت کنم»...

یکی از همرزمانش که از سالهای قبل از مجاهد شدنش او را می‌شناسد می‌گوید:‌ «امیر پس از عبور از انقلاب خواهر مریم سراپا آتش شده بود، با تمام وجود کار می‌کرد و مسئولیت می‌پذیرفت».

امیر کسی بود که همواره تلاش می‌کرد مناسباتش را ارتقا بدهد، او عشق و علاقه و احساس مسئولیت زیادی نسبت به‌همرزمانش داشت، و در کار و مسئولیت بسیار جدی بود. او نه‌تنها در مورد خودش بسیار مسئولانه برخورد می‌کرد بلکه در رابطه با پیرامونش نیز بسیار فعال بود.

یکی دیگر از ویژگیهای برجسته امیر آموزش‌پذیری او بود. او در فراگیری مباحث تئوریک یا عملی بیشترین کوشش را داشت تا راه دنیای حال خود را به‌سوی دنیایی جدید باز کند.

او در صحنه رزم با مزدوران رژیم آخوندی ویژگی‌هایش در جسارت، سخت‌کوشی و پاکبازی تمام‌عیار در راه رهایی میهن و مردم را تا منتها درجه به اثبات رساند و بسا شگفتیها آفرید، و سرانجام در جریان یکی از سلسله فعالیت‌های انقلابی‌اش به‌شهادت رسید.

خاطرات

تصاویر یادگاری

تصویر مزار شهید

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
با ارسال تصاویر و زندگینامه شهید، ما را در تکمیل شناسنامه شهیدان یاری رسانید. >>> تلگرام مجاهد: @mojahedin_org