یه یاد مجاهد دلیر زهرا کریم الله

در زندان زنان اصفهان (سید علی‌خان) یکی از زندانیان چپ نقل کرد که یه شب (احتمالا ۱۲مهر ۶۰) یه اتوبوس از بچه‌ها را برای اعدام بردند. همانجا لیست نفرات اعدامی را خواندند. ظاهراً دو اسم «زهرا» پشت سر هم بود. برای همین اسم «زهرا کریم الله» از قلم افتاد و خوانده نشد. بیدرنگ زهرا پرسید: پس چرا اسم من نیست؟ جلاد به لیست نگاه کرد و گفت: چرا تو هم هستی. (لیست آن‌قدر طولانی بود که یک نفر از قلم افتاد) سپس وقتی زهرا توسط پاسداران برای اعدام برده می‌شد، رو به بچه‌ها کرده و با شوخی و خنده آنها را هم به خنده وا می‌داشت؛ صحنه‌ای که گواه روحیه بالا و پولادین این مجاهد خلق بود. زهرا که در لحظه اعدام ۱۶سال داشت، به همراه خواهرش، طیبه (۱۹ساله) و مجاهد قهرمان عفت نبوی (۲۱ساله) و تعداد زیادی دیگر، به استقبال جوخه تیرباران رفت. آنها در مسیر سرود مجاهد را دستجمعی می‌خواندند. زهرا و طیبه و عفت، اهل شهر کرد بودند؛ در آن زمام حاکم شرع شهرکرد حکم اعدام نمی‌داد. از اینرو آنها را به اصفهان برده و در آنجا اعدام کردند.