این مطلب اکنون سوژه رسانههای حکومتی است، مطلبی که همزمان ۳نکته را نشان میدهد:
اول، حجم فساد حاکم بر کل نظام
دوم، شدت جدال باندهای حاکم در سهمخواهی از یکدیگر که در لودادن یکدیگر خود را نشان میدهد
سوم، این همه عجله برای غارت اموال مردم ایران آیا نشان از وحشت فرا رسیدن سرنگونی ندارد؟
اما اصل مطلب:
یک حاجی حکومتی با ۵کلاس سواد، ۴۴۶میلیون دلار ارز دولتی از بانک مرکزی میگیرد و ۲۰۱میلیون دلار از این ارزها را در بازار آزاد میفرو شد و با پولی که بهدست میآورد، ماشینسازی تبریز را از دولت میخرد.
سعید نمکی، وزیر بهداشت، از فردی میگوید که با ۲میلیون یورو ارز دولتی برای ورود استنت قلبی، کابل برق وارد کرده است.
در موردی مشابه بیش از ۲۲۰میلیون یورو با نرخ دولتی به ۴۰شرکت برای واردات گوشی موبایل تخصیص پیدا میکند. اما این پول هم قاچاق میشود.
خط تولید ۳۵میلیون دلاری شرکت نیشکر هفتتپه ۳۵۰میلیون دلار برآورد و برای آن ارز دولتی گرفته میشود اما تماماً هزینه صاحب کارخانه شده و دستمزد کارگران کماکان به تعویق میافتد.
و در اینسو کارگران هپکو به جرم تلاش برای نجات کارخانه از نابودی به زیرشکنجه کشیده میشوند.
سؤال این است: آیا این همه عجله برای غارت و سرکوب، نشانهای از ترس سرنگونی نیست؟
دو شنبه ۲۵شهریور ۹۸: در ادامه اعتراضات کارگران کارخانه هپکو ۹۰۰کارگر در ۲روز اخیر اعتراضات را ادامه دادهاند و خواهان تعیینتکلیف وضعیت سهامداری شرکت شدهاند. روز دوشنبه ۲۵شهریور ۹۸ کارگران هپکو با تجمع در مسیر راهآهن شمال - جنوب و مسدود کردن این مسیر اعتراض خود را اعلام کردند.
دوشنبه ۲۵شهریور ۹۸ اراک: تجمع پرسنل شرکت آلومینیوم اراک جلوی ساختمان اداری شرکت آلومینیم اراک.
در حمله گارد ویژه به کارگران هپکوی اراک، تعدادی از کارگران مجروح و مصدوم شده و شمار کثیری از آنان نیز بازداشت شدند.