قاسم میرزایی نماینده رژیم از دماوند و فیروزکوه در مجلس آخوندی روز ۲۲فروردین ۹۹ گفت: هیچ هماهنگی و انسجامی در مدیریت بحران کرونا وجود ندارد.
وی افزود: نهادهای مختلف اعم از بنیاد مستضعفان، کمیته امداد و... که منابع مالی خوبی دارند باید پای کار بیایند تا این بحران حل شود. به هرحال اقداماتی در حال انجام است، اما متأسفانه هماهنگی و انسجامی وجود ندارد.
میرزایی با اشاره به عدم تمایل دولت به قرنطینه گفت: تعطیلی کشور یک بار مالی دارد و به همین دلیل مربوط به اصل ۷۵میشود و تصورمان بر این بود که شورای نگهبان آن را رد میکند.
نماینده رژیم از دماوند به سردرگمی رژیم و بیتدبیری دولت آخوند روحانی اشاره کرد و افزود: برخی مسئولان معتقدند که کشور به چند دلیل باید بهطور کامل تعطیل شود، از سوی دیگر برخی از مسئولان اقتصادی میگویند افرادی که نام و نشانی ندارند و بیمه نیستند و بهصورت روزانه امرار معاش میکنند در صورت تعطیلی کشور باید چهکاری انجام دهند؟
جامعه فرودست هیچ ساماندهی و بیمه و پشتیبانی ندارند از همین رو برخی از مسئولان با توجه به شرایط این قشر مخالف با تعطیلی هستند. از همین رو باید نظرات هر دو طیف بررسی و کارشناسی شود و بر اساس آن تصمیم درستی گرفته شود. معتقدم که کشور باید مشروط تعطیل شود، یعنی با توجه به شرایط برخی از اقشار جامعه و رسیدگی به شرایط آنها قرنطینه و محدودیتها را اجرایی کنیم.
وی همچنین گفت: بهطور مثال اصناف یک اتحادیه دارند، شرکتها، افراد قراردادی و... یک نهادی را برای پیگیری امور دارند، اما بخشی از جامعه که من نام آنها را بینام و نشان میگذارم؛ هیچ بیمه، قرارداد، حقوق ثابت و... ندارند و در شرایط فعلی و با تعطیلی کشور دچار بحران میشوند. تا چند ماه باید به این افراد تأمین مالی شوند.
اسکناسهایی که چاپ میشود به افراد کم بضاعت و بیکار داده شود.
این عضو مجلس ارتجاع به وضعیت حاشیهنشینی و فقر بیحد و حصر آن اشاره کرد و افزود: ما اکنون نزدیک به ۵میلیون حاشیهنشین داریم، این حاشیهنشینها صبح به مرکز شهر میآمدند و بهصورت پیک، کار با ماشین، کارگری، باربری و... امرار معاش میکردند، این جامعه اکنون درآمد ندارد و کاری ندارد! واقعاً برای این قشر باید فکر اساسی کرد.
وی اضافه کرد: دسته دوم افرادی هستند که در شرکتها کار میکردند و کارفرما به آنها اعلام کرده که دیگر حضور پیدا نکنند. دسته سوم افرادی هستند که قرارداد دارند، اما بیمه ندارند. ما باید جامعه فرودستی که اگر کار نکند نمیتواند برای خود غذا تهیه کند را دریابیم. ما منابع لازم برای تأمین معاش این قشر از جامعه را داریم؛ سالانه نزدیک به ۱۸۰۰میلیارد ریال اسکناس چاپ میکنیم، خب چندماه به این افراد از این پول مبلغی را بدهیم.