با یاد مجاهد شهید مجتبی تاجیک

زندگینامه شهید

مجتبی تاجیک در سال ۱۳۴۳ در شهر ورامین به دنیا آمد. تحصیلات دوران ابتدایی و متوسطه را در تهران سپری کرد، اما به‌دلیل دستگیری موفق به دریافت دیپلم نشد.
وی در جریان قیام مردم ایران علیه نظام فاسد شاهنشاهی با این‌که نوجوانی بیش نبود، در تظاهراتها شرکت فعال داشت.
پس از پیروزی انقلاب در مدرسه‌ای که درست می‌خواند با سازمان مجاهدین خلق آشنا شد و از همان سال ۱۳۵۸ به‌عنوان هوادار سازمان، با انجمن دانش‌آموزان مسلمان؛ هواداران سازمان، فعالیتش را شروع کرد.
مجتبی که میلیشیایی پرشور بود در عرصه‌های مختلف از جمله فروش نشریه، شرکت در جلسات و میتینگ‌های سازمان و تظاهرات‌های میلیشیا، در اعتراض نسبت به سیاست‌های سرکوبگرانه و چماقدارای ارتجاع حاکم، فعال بود و بارها در برابر هجوم چماقداران و مزدوران رژیم در صحنه این فعالیت‌ها، به‌مقابله بر خواست و ایستادگی کرد، به‌نحوی که کمیته‌چی‌های شرق تهران که منطقه فعالیت مجتبی بود، از دست وی کلافه بودند.
مجتبی علاوه بر فعالیت در شرق تهران، در زادگاهش ورامین نیز فعالیت داشت و در تبلیغ و شناساندن افکار و اندیشه‌های مردمی سازمان در بین جوانان هم سن و سال خودش، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کرد.
وی در تظاهرات بزرگ و مسالمت‌آمیز سازمان در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰شرکت داشت.
مجتبی یک هفته پس از ۳۰ خرداد دستگیری برادر بزرگترش مجاهد شهید مرتضی تاجیک را که در روز ۲۹ خرداد دستگیر شده بود، به خانواده خود اطلاع داد.
با توجه به دستگیری برادرش، وقتی با این درخواست جانب خانواده مواجه شد که موقتاً دست از فعالیت بردارد، در جواب پدرش گفت: «پدر با احترامی که برای شما قائل هستم. می‌توانید تا چند سال مرا زندانی کنی ولی من باز به‌فعالیتم ادامه می‌دهم و انتقام برادرم مرتضی و امثال او را خواهم گرفت».
مجتبی بعد از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز مبارزه مسلحانه انقلابی در واحدهای مجاهد خلق در هنگ عملیاتی باقرزاده سازماندهی شد و مأموریت‌های موفقی را علیه عناصر و مراکز سرکوب رژیم به‌همراه همرزمانش به‌پیش برد.
وی در یکی از این مأموریتها از ناحیه پا مورد اصابت گلوله پاسداران قرار گرفت، اما با جسارت توانست با کمک و حمایت مردمی از صحنه خارج شود.
روحیه بالا و اختصاص امکانات خود به دیگران، همراه با جسارت، از ویژگی‌هایی بود که مجتبی با آنها در میان همرزمانش شناخته می‌شد.
آخرین دیدار مجتبی با پدرش در تاریخ ۲۹ آبان ۱۳۶۱ صورت گرفت و پس از آن در همان سال ۱۳۶۱ در مأموریت دیگری در درگیری با پاسداران جنایتکار، قهرمانانه جنگید و نهایتاً به‌شهادت رسید.
او بارها گفته بود «تا آخرین گلوله‌ای که در خشاب دارم خواهم جنگید و اجازه نمی‌دهم رژیم مرا زنده دستگیر کند».
مجاهد خلق مرتضی تاجیک برادر بزرگتر مجتبی نیز از شهدای سرفراز مجاهدین در قتل‌عام مجاهدان سر موضع در سال ۱۳۶۷ است.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
با ارسال تصاویر و زندگینامه شهید، ما را در تکمیل شناسنامه شهیدان یاری رسانید. >>> تلگرام مجاهد: @mojahedin_org

خاطرات

تصاویر یادگاری

تصویر مزار شهید