مروری بر زندگی کوتاه جاودانه‌فروغ اشرف، مجاهد شهید فائزه رجبی

زندگینامه شهید

فائزه رجبی در سال ۱۳۷۰ در کرمانشاه متولد شد. از آنجا که سه سال قبل از تولدش، دو دایی مجاهدش در قتل‌عام زندانیان سر موضع در سال ۱۳۶۷ و عملیات کبیر فروغ جاویدان به‌شهادت رسیده بودند، از همان ابتدای زندگی با سازمان مجاهدین آشنا شده بود.
در حالی‌که ده سال بیش نداشت، پدر مجاهد و قهرمانش عبدالرضا رجبی، در سال ۱۳۸۰ دستگیر شد. وی که در زندان به‌رغم شکنجه‌ها و فشارهای سنگین، بر مواضع انقلابی و مجاهدی‌اش استوار بود، در سال ۱۳۸۳، فائزه را تشویق و به وی توصیه کرد که به همراه بستگانش، به اشرف برود. فائزه چنین کرد و به شهر اشرف یک، در عراق پیوست.
شور و نشاط و شوق وی، خاطرهٔ میلیشیاهای پرشور شهیدی را زنده می‌کرد که پیش از او خونین‌بال، نشانه‌های راه شده بودند. اما وظیفه‌اش در اشرف اتمام تحصیلات و اخذ مدرک دیپلم بود که با موفقیت و پشتکار آن را به سرانجام رساند.
در سال ۱۳۸۷ با اولین آزمایش مواجه شد؛ شهادت پدر مجاهدش در زیر شقاوت شکنجه‌گران زندان گوهردشت کرج.
و چه صبور و با صلابت، سرفراز و با وقار از این آزمایش بیرون آمد. شهادت پدر، رزمندگی فائزه و ایقانش را به انتخابی که کرده بود، دو چندان کرد و با اصرار و انتخاب خودش از سال ۱۳۸۷ وارد مناسبات تشکیلاتی در ارتش آزادیبخش ملی ایران شد.
روحیه سرشار و پرنشاط، خلاق و تأثیرگذار فائزه، زبان‌زد همگان بود و حضورش در هر جمعی به‌خصوص با مایه‌گذاری و دلسوزی‌هایش، شور و گرما می‌بخشید.
او در نامه‌یی خطاب به برادر مسعود در سال۸۸ نوشته است: «این تعهد را از ته قلبم و با ایمانی که پدرم به تو و خواهر مریم و مسیر پاکتان داشت و من از او یاد گرفته‌ام و هر لحظه یاد می‌گیرم، می‌دهم و می‌خواهم برای چندمین بار رجز بخوانم و حاضر حاضر خودم را بگویم؛ . . هیهات مناالذلة».
عزم و بینش بلند و انقلابی فائزه در تعهد نامه‌اش به تاریخ ۱۹بهمن ۸۹ کاملاً ملموس است. او نوشته است: «در حالی تجدید عهد می‌کنم که ۱۹ بهمن، یادآور روز فدای حداکثر مجاهدین است. می‌خواهم همین‌جا، بار دیگر به‌عنوان تکیه‌گاه آرمانی برادر و خواهر مریم، سوگند سرنگونی‌ام را با عزم حداکثر و جنگ صد برابر تجدید کنم. چرا که به ایمان و ایقان رسیده‌ام که تنها ما در صحنه و در این روزگار هستیم که نویسنده سرنوشت خود و خلق‌مان هستیم. از خدا می‌خواهم که در این مسیر مرا ثابت قدم نگهدارد، تا با تضمین خون پدرم و بقیه شهدا، به تعهدم که تعهد سرنگونی است، برسم و پشت سر برادر می‌گویم، می‌خواهم مجاهد بمانم و مجاهد بمیرم».
در جای دیگر می‌نویسد: «و خطاب به برادر و خواهر و خلق می‌گویم، من فرزند خلقم، جانم فدای خلق است، پس تا آزادی خلق و میهنم، لحظه‌ای از عهدم کوتاه نمی‌آیم و هیهات خودم را به هر چه ذلت و کرنش در مقابل رژیم است می‌گویم. در آخر می‌خواهم به دشمن خلقم حرف زندانی سیاسی و اشرف‌نشان علی صارمی را تکرار کنم که: تنم گربسوزی، به تیرم بدوزی، کجا کی توانی ز قلبم ربایی، تو عشق میان من و مسعود و مریم و میهنم را. »... .
سرانجام در سپیده دم روز ۱۹ فروردین ۱۳۹۰، فائزه این شیرزن مجاهد، در مقابله با هجوم وحشیانه نیروهای مالکی، به شهر شرف، با فرمان سلیمانی جلاد، هدف تیر مزدوران مالکی و رژیم آخوندی قرار گرفت و به‌شهادت رسید و جاودانه شد.
عبدالرضا رجبی، پدر فائزه و خسرو و پرویز مجاهدنیا دائی‌های وی از شهدای قهرمان مجاهد خلق هستند

خاطرات

تصاویر یادگاری

تصویر مزار شهید