با یاد مجاهد شهید تیمور جلائی

زندگینامه شهید

تیمور جلائی، در سال ۱۳۳۸، در شهمیرزاد سمنان متولد شد. دوران دبستان و دبیرستان را به‌عنوان یک دانش‌آموز ممتاز در همان شهر گذراند. وی پس از گرفتن دیپلم، در رشته شیمی در دانشگاه تبریز پذیرفته شد.
پس از ورود به دانشگاه و شرکت در مبارزات دانشجویی با سازمان مجاهدین آشنا شد. وی آن‌چنان شیفته آرمان رهائی‌بخش سازمان شده بود که بارها به همرزمانش در دانشگاه می‌گفت: «اگر ترس از اخراج از دانشگاه نداشتم، در هر ترم یک واحد بیشتر نمی‌گرفتم، تا بتوانم بیشتر وقتم را صرف آشنایی با سازمان بکنم». تیمور در قیام ضدسلطنتی در سال ۱۳۵۷، فعالانه شرکت داشت.
پس از انقلاب به انجمن دانشجویان مسلمان؛ هواداران سازمان مجاهدین پیوست و در ارتباط با بخش دانشجویی سازمان فعالیت می‌کرد.
پس از کودتای ضدفرهنگی خمینی علیه دانشگاهها، وی در ارتباط با تشکیلات سازمان در تبریز به مسئولیتهایش ادامه داد.
تیمور در رابطه با بستن دانشگاهها توسط ارتجاع حاکم گفته بود: «این کودنها خیال می‌کنند که با بستن دانشگاهها می‌توانند زبان مردم را هم ببندند. بیسوادی آخوندها حد و مرز ندارد. به‌همین دلیل نمی‌توانند قشر روشنفکر را در کنار خودشان ببینند. با بستن دانشگاهها سعی دارند... . دیدگاههای ارتجاعی خودشان را به مردم دیکته کنند».
تیمور، پس از تظاهرات عظیم ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و آغاز مقاومت مسلحانه سراسری، مانند سایر مجاهدان به زندگی مخفی روی آورد و تمامی ارتباطات علنی خود را برای ادامه مبارزه با خمینی و نظام جور و جهل آخوندی قطع کرد.
پاسداران خمینی در تابستان ۱۳۶۰، برای دستگیری تیمور به خانه دانشجویی او در تبریز یورش بردند، اما جز چند جلد کتاب و یک شناسنامه چیز دیگری نیافتند. تیمور در همین رابطه به طنز گفته بود: «شرمنده‌ام که هیچ چیز از مال دنیا نداشتم که وقتی به خانه‌ام هجوم بردند بتوانند آنرا به یغما ببرند!».
سرانجام تیمور در تاریخ ۷ مهر ۱۳۶۰، در جریان انجام مأموریتی در یکی از خیابانهای تبریز مورد شناسایی مزدوران جنایتکار خمینی قرار گرفت و دستگیر و روانه زندان و شکنجه‌گاه شد.
بازجویان و زندانبانان دژخیم، وی را زیر شدیدترین شکنجه‌ها قرار دادند، رئیس جنایتکار زندان تبریز معروف به حاج حسن، با انواع فشارها و شکنجه‌ها تلاش کرد او را به ندامت و مصاحبه تلویزیونی بکشاند، اما این مجاهد دلیر، با مقاومت و پایداری، بر آرمانها و مواضع مجاهدی‌اش ایستاد و به حاج حسن دژخیم گفت: «مرگ را بر زندگی ننگین تو و رهبر سفیه تو ترجیح می‌دهم».
تیمور، پس از تحمل سه ماه شکنجه‌های وحشیانه، در بی‌دادگاه نمایشی تبریز نیز سرفرازانه به دفاع از مواضع مجاهدیش پرداخت. قیمت ایستادگی بر سر موضع، برای این مجاهد پاکباز، صدور حکم اعدام وی، توسط قاضی جنایتکار بی‌دادگاه تبریز بود.
سرانجام این حکم جنایتکارانه در سحرگاه ۵ دیماه ۱۳۶۰، به اجرا در آمد و تیمور قهرمان تیرباران شد و به خیل عظیم شهدای مجاهد خلق پیوست.
با وجود این‌که وی در وصیت‌نامه‌اش درخواست کرده بود او را در زادگاهش، شهمیرزاد بخاک بسپارند، اما مزدوران رژیم که از جسم بی‌جان تیمور نیز وحشت داشتند، نه اعدام تیمور را به خانواده‌اش اطلاع دادند و نه حاضر شدند که پیکر پاکش را تحویل آنها بدهند.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
با ارسال تصاویر و زندگینامه شهید، ما را در تکمیل شناسنامه شهیدان یاری رسانید. >>> تلگرام مجاهد: @mojahedin_org

خاطرات

تصاویر یادگاری

تصویر مزار شهید