زندگینامه شهید
مجاهد شهید نسرین حاجی سلیمی در سال۱۳۳۹ در خانواده‌ای نسبتاً مرفه در تهران بدنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به پایان برد و برای ادامه تحصیل به مدرسهٔ عالی بیمهٔ تهران وارد شد.
نسرین خواهری سخت‌کوش، متواضع و بسیار جدی و سرحال و شاداب بود، در روزهای قیام علیه رژیم دیکتاتوری شاه خائن، او به همراه دیگر دانشجویان به صفوف خلق پیوست و در تظاهرات علیه رژیم سلطنتی شرکت می‌کرد.
پس از انقلاب، در دیماه ۱۳۵۷ به‌دنبال آزاد شدن گروهی از زندانیان مجاهد خلق، او توانست با سازمان ارتباط برقرار کند و با خطوط و ایدئولوژی سازمان مجاهدین آشنا شود. نسرین شیفته اسلام واقعی بود که در مجاهدین و عملکردهای این سازمان‌یافته بود، و پا در راهی گذاشت که از روی آگاهی و اختیار کامل آنرا انتخاب کرده بود.
او بعد از قیام بهمن‌ماه ۵۷ با ستاد مجاهدین در بخش دانشجویی شروع به همکاری کرد، و توانست بعد از مدتی بهمراه سایر همرزمانش در دانشکده، انجمن دانشجویان مسلمان را تأسیس کنند.
نسرین از قدرت تأثیرگذاری بالایی برخوردار بود و بین همرزمان و سایر دانشجویان خیلی محبوب بود، او جزو هیأت مسئولان انجمن بود و با سخت‌کوشی و تلاشی که در کار داشت به‌زودی توانست تعداد هواداران سازمان در دانشکده را زیاد کند و نقش زیادی هم در گسترش فعالیت‌های انجمن داشت.
به‌دنبال بسته‌شدن خوابگاهها و تحصن دانشجویان، نسرین بهمراه ۲۶نفر دیگر به‌عنوان نمایندگان دانشجویان انتخاب شدند و برای افشاگری بیشتر به مجلس رژیم رفتند، که توسط پاسداران دستگیر و روانه زندان قصر شدند، اما به‌دلیل پایداری آنها مزدوران خمینی ناگزیر شدند بعد از ۳۴روز آنها را آزاد کنند.
وقتی نسرین و همرزمانش جایی برای برگزاری جلسات کاری و سازمانی نداشتند، نسرین مخفیانه در خانه‌اش را به روی سایر همرزمانش باز می‌کرد طوری که کسی متوجه نشود و آنها را به اتاق خودش می‌برد و جلسه برگزار می‌شد.
زمانی که همرزمان مجاهدش به‌لحاظ مالی در مضیقه بودند نسرین ۹هزار تومان پولی را که از طریق کارآموزی به‌دست آورده بود صرف مخارج سازمان کرد، او در راهی که انتخاب کرده بود حاضر به پرداخت همه‌چیز خودش بود و از مایه‌گذاری فروگذار نمی‌کرد.
در تظاهرات مسالمت‌آمیز ۳۰خرداد شرکت فعال داشت و زمانی که رژیم تظاهر کنندگان را به گلوله بست، نسرین هم مجروح شد. بعد از ۳۰خرداد نسرین از قسمت دانشجویی سازمان به قسمت محلات در جنوب تهران منتقل شد و از نزدیک همدل و همدمِ مردم محروم گودنشین شد، مردمی که نسرین به عشق آنها پا در راه مبارزه و مجاهدین گذاشته بود.
در روز ۲مهر سال۶۰ مزدوران کمیته منطقه ۱۳ تهران، نسرین را دستگیر و به یک خانه مخفی منتقل کرده و او را با چشم‌بند و دست و پای بسته زندانی کردند، اما نسرین در آنجا فعالیت خود را برای کسب اطلاعات از محل آغاز کرد، و توسط مورس‌زدن از طریق اتاقهای کناری و سایر همرزمانش که آنجا زندانی بودند، آدرس خانه را به‌دست آورد و توسط فردی که بعداً آزاد شد آنرا به سازمان رساند.
چند روز بعد از دستگیری نسرین رئیس کمیته منطقه ۱۳ به نام اکبر، به خانه نسرین زنگ زد و از خانواده‌اش خواست تلفنی با نسرین صحبت کنند و از او بخواهند که با رژیم همکاری کند.
رئیس کمیته به خانواده نسرین گفت: ”ما آدمی به این لجوجی ندیدیم. او حاضر به هیچ همکاری نیست و قصد دارد د بازجویی ما را دست بندازد»، اما نسرین حاضر به گرفتن گوشی و صحبت نشد.
بعد از چند روز، نسرین به زندان اوین منتقل شد و سرانجام پس از سه ماه مقاومت در زندان و زیر شدیدترین شکنجه‌های وحشیانه، در ۱۷ دیماه ۶۰، بهمراه ۳۰تن از خواهران و برادران مجاهدش به جوخه اعدام سپرده شد. پیکر آنان به‌طور مخفیانه به قطعه ۹۲ بهشت زهرا منتقل و دفن گردید و چند روز بعد خبر شهادتش را به خانواده وی اطلاع دادند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
با ارسال تصاویر و زندگینامه شهید، ما را در تکمیل شناسنامه شهیدان یاری رسانید. >>> تلگرام مجاهد: @mojahedin_org
خاطرات
تصاویر یادگاری
تصویر مزار شهید
